Wiktor Szostało – ur. 22 sierpnia 1952 r. w Paswalis, syn Bolesława, zamieszkały w Kołobrzegu oraz w Stanach Zjednoczonych. Ojciec, zaangażowany w działalność podziemia akowskiego w Wilnie, brał udział w wyprowadzaniu Żydów z wileńskiego getta, a także współpracował z księdzem Sopoćko, spowiednikiem świętej Faustyny. Ukończył w 1978 r. Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Kierownik galerii „Empik” w Kołobrzegu i instruktor wychowania plastycznego w Miejskim Ośrodku Kultury w Kołobrzegu w latach 1978-1979, a następnie utrzymywał się z malarstwa i rzeźby.

W 1976 r. włączył się w działalność Studenckiego Komitetu „Solidarności” w Krakowie i Uniwersytetu Latającego. Organizował działania grupy studentów na ASP oraz pomagał w przygotowaniu wykładów dysydentów w ramach Uniwersytetu Latającego i nawiązał liczne kontakty z czołowymi postaciami KOR.

Służba Bezpieczeństwa śledziła działalność krakowską Wiktora Szostały w ramach sprawy o kryptonimie „Polityk”. W tym czasie został pozbawiony możliwości żeglowania na wodach międzynarodowych, pomimo posiadania patentu kapitana. W Kołobrzegu założył w 1979 r. Eksperymentalny Parafialny Teatr Misteriów, działający poza cenzurą. Współpracował
z Januszem Wołyńskim i Januszem Grudnikiem. Prowadził dystrybucję wydawnictwa „Nowa”. Na początku września 1980 r. zorganizował grupę ponad dwudziestu kołobrzeskich artystów w ramach Środowiskowej Rady Członków Związków Twórczych, w skład której wchodzili między innymi Łucja Końko, małżonkowie Ścisińscy, małżonkowie Tężyccy, Piotr Bednarski, Lech Marek Jakub. Będąc liderem tej grupy wszedł 28 września 1980 r. w skład MKZ NSZZ „Solidarność” Kołobrzeg, jako jej wiceprzewodniczący. Uczestniczył w posiedzeniach Komisji Krajowej w Gdańsku oraz w spotkaniach powstających komisji zakładowych „Solidarności”. Od listopada 1980 r. zajmował się pracami przy zjednoczeniu MKZ-ów i tworzeniu jednolitej struktury „Solidarności” województwa koszalińskiego. Od marca do lipca 1981 r. był pierwszym przewodniczącym Tymczasowego Zarządu Regionu „Pobrzeże” NSZZ „Solidarność” w Koszalinie. Zajmował się organizowaniem Regionu i utworzył między innymi tygodnik „Sierpień 80”. Powołał polityczne forum dyskusyjne, na które zapraszano czołowych działaczy opozycji. Podjął starania o odzyskanie środków finansowych od związków branżowych. Od lipca 1981 r., współdziałając z działaczami KOR, zajmował się przygotowaniami do utworzenia partii politycznej.

Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się, a następnie sam się ujawnił. 23 grudnia 1981 r. został internowany i osadzony w zakładzie karnym w Wierzchowie. Na tydzień przeniesiono go do Darłówka, a 1 maja 1982 r. został zwolniony. Trzykrotnie dokonywano w jego mieszkaniu przeszukań i był poddawany stałej obserwacji. We wrześniu 1982 r. wyemigrował do Niemiec, a w marcu 1983 r. do Stanów Zjednoczonych.

W Niemczech sprzedawał swoje obrazy na aukcjach, a uzyskane środki przekazywał opozycji w kraju. W St. Louis urządził uliczny performance poświęcony Janowi Palachowi. Przez pięć lat był przewodniczącym koła Unii Wolności w Białym Borze i działał społecznie.

Twórca pomnika Jana Pawła II przed katedrą katolicką w Chicago. Autor rzeźby – milenijnego krzyża pod kołobrzeska Katedrą.

Nie posiada orderów i odznaczeń.