W dniu 10 listopada 1982 r., w przededniu Święta Niepodległości, odbyła się manifestacja niepodległościowa w Kołobrzegu początkowo na Placu 18-tego Marca, potem pod Katedrą p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, gdzie znajdował się ołtarzyk. Był on obłożony wieńcami
z czarnymi szarfami. Pojawiła się też biało-czerwona flaga z napisem „Solidarność”. Zaczęto śpiewać hymn oraz zapalono świeczki, które ustawiono tworząc krzyż, a także składano kwiaty. Wznoszono przy tym okrzyki „Zwycięstwo”, „Niech żyje Solidarność”. Śpiewano pieśni religijne, w tym także Rotę.

O godzinie 17⁴⁵ przez megafon milicyjny wezwano do rozejścia się,
a w pobliżu Katedry uformował się zwarty oddział ZOMO. Zebrani pod Katedrą wznosili okrzyki „gestapo”, „Niech żyje „Solidarność””, „faszyści”, itp. Oddział ZOMO ruszył na manifestantów. Demonstranci zaczęli uciekać
i przemieszczać się w kierunku Hotelu „Skanpol”.

Całość demonstracji była dokładnie filmowana i fotografowana. Wobec 5 osób, tj. Andrzeja Głuszkowskiego, Andrzeja Raciniewskiego, Ryszarda Staluszki, Stefana Chwaleby i Dariusza Malczaka skierowano sprawy do sądu w trybie przyspieszonym o czyny z art. 236 k.k., o znieważanie milicjantów, a wobec nieletniego Andrzeja Wasylowa skierowano sprawę do Sądu Rodzinnego i dla Nieletnich[1].

a)      Sprawa Andrzeja Bogdana Głuszkowskiego[2]

Andrzej Bogdan Głuszkowski został oskarżony o to, że 10 listopada 1982 roku w Kołobrzegu na ul. Lenina (obecnie ul. Armii Krajowej) uczestnicząc w nielegalnym zgromadzeniu znieważył funkcjonariuszy MO i żołnierzy LWP w ten sposób, że używał w stosunku do nich słów powszechnie uważanych za obelżywe, tj. o czyn z art. 236 k.k.

Sąd Rejonowy w Kołobrzegu w dniu 12 listopada1982 roku wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na 3 lata oraz dozór kuratora i 20 godzin pracy na cele społeczne[3].

b)     Sprawa Sławomira Andrzeja Raciniewskiego[4]

Krzysztof Raciniewski został oskarżony o to, że 10 listopada 1982 roku o godzinie 20³⁰ w Kołobrzegu przed Hotelem „Skanpol” na ul. Dworcowej, będąc pod wpływem alkoholu, z pobudek chuligańskich znieważył pełniących obowiązki służbowe funkcjonariuszy MO, używając w stosunku do nich słów powszechnie uważanych za obraźliwe i znieważające, tj. o czyn z art. 236 k.k. w zw. z art. 56 §1 k.k. i w zw. z art. 18 ust. 1 dekretu
z 12.12.1981 r.

Za czyn ten Sąd Rejonowy w Kołobrzegu w postępowaniu przyspieszonym w dniu 11 listopada 1982 roku skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na 3 lata oraz 40.000 zł grzywny i pracę 20 godzin na cele społeczne w PGKiM w Kołobrzegu.

W dniu 10 sierpnia 1983 roku Sąd Rejonowy w Kołobrzegu na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z 21.07.1983 r. o amnestii darował grzywnę
i koszty sądowe[5].

c)      Sprawa Ryszarda Staluszki[6]

Ryszard Sławomir Staluszko został oskarżony o to, że 10 listopada 1982 roku około godz. 18⁰⁰ brał udział w nielegalnym zgromadzeniu przy Katedrze w Kołobrzegu oraz wyzywał od „gestapo” funkcjonariuszy ZOMO, żołnierzy LWP, tj. o czyn z art. 236 k.k. w zw. z art. 18 ust. 1 dekretu
z 12.12.1981 r.

Sąd Rejonowy w Kołobrzegu skazał go na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej pracy
40 godzin miesięcznie oraz opłatę 3.000 zł.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Kołobrzegu z dnia 31 marca 1983 roku zmieniono karę ograniczenia wolności na 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności[7].

d)     Sprawa Stefana Chwaleby[8]

Stefan Chwaleba został oskarżony o to, że 10 listopada 1982 roku
w Kołobrzegu w pobliżu Katedry brał udział w nielegalnym zgromadzeniu
i używał obelżywych słów w stosunku do interweniujących funkcjonariuszy MO, tj. o czyn z art. 236 k.k.

Sąd Rejonowy w Kołobrzegu na rozprawie w dniu 12 listopada 1982 roku w trybie przyspieszonym skazał go na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej pracy 40 godzin miesięcznie.

W wyniku rewizji obrońcy Sąd Wojewódzki w Koszalinie zmienił zaskarżony wyrok i 23 grudnia 1982 roku skazał go na 1 rok ograniczenia wolności oraz zasądził potrącenie 20% wynagrodzenia miesięcznie na rzecz Skarbu Państwa[9].

e)      Sprawa Dariusza Malczaka[10]

Dariusz Malczak został oskarżony o to, że 10 listopada 1982 roku
w Kołobrzegu w pobliżu Katedry brał udział w nielegalnym zgromadzeniu
i używał obelżywych słów w stosunku do interweniujących funkcjonariuszy MO, tj. o czyn z art. 236 k.k.

Sąd Rejonowy w Kołobrzegu na rozprawie w dniu 12 listopada 1982 roku postanowił odstąpić od trybu przyspieszonego i zwrócił sprawę prokuraturze.

Wniesiono ponownie akt oskarżenia i skazano go za czyn z art. 236 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, a ponadto za przestępstwa kryminalne – łącznie na 2 lat pozbawienia wolności[11].

Rewizja obrońcy okazała się nieskuteczna, bowiem Sąd Wojewódzki w Koszalinie wyrokiem z dnia 13 września 1983 roku utrzymał go w mocy.

f)       Sprawa Andrzeja Wasylowa

Wobec zatrzymanego nieletniego Andrzeja Wasylowa[12] wszczęto postępowanie o czyn z art. 236 k.k. i Sąd dla Nieletnich w Kołobrzegu orzekł umieszczenie go w domu poprawczym[13].