8. Janusz Kazimierz Grudnik

Janusz Kazimierz Grudnik – ur. 8 lutego 1952 r. w Krakowie, syn Piotra, pochodzenia robotniczego, z rodziny o tradycjach patriotyczno-chrześcijańskich. Absolwent z 1972 r. Technikum Geologicznego im. Stanisława Staszica w Krakowie, kierunek wiertnictwo. W Kołobrzegu mieszka od 1973 r. Pracował m.in. w firmie budującej hotel „Solny” w Kołobrzegu, a od 1977 r. w Fabryce Podzespołów Radiowych „Unitra-Elwa” w Kołobrzegu, początkowo w zaopatrzeniu, a następnie kierownik działu zaopatrzenia i kooperacji.

W latach 1978-1980 zajmował się kolportażem prasy i wydawnictw drugiego obiegu oraz był członkiem zespołu teatralnego działającego przy parafii W.N.M.P. w Kołobrzegu, i wystawiającego spektakle o wydźwięku politycznym.

Od sierpnia 1980 r. aktywnie działał na rzecz utworzenia wolnych związków zawodowych w Kołobrzegu. Współzałożyciel Komisji Zakładowej w macierzystym zakładzie pracy oraz organizator Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego w Kołobrzegu. 28 września 1980 r. wybrany wiceprzewodniczącym MKZ Kołobrzeg. Intensywnie uczestniczył w pracach tego gremium, jak również działał na rzecz powstawania w poszczególnych zakładach Komisji Zakładowych „Solidarności” oraz prowadził energiczną kampanię na rzecz powstawania Kół „Solidarności” Wiejskiej na terenie byłego powiatu kołobrzeskiego. Członek Koszalińskiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Brał udział w pracach na rzecz utworzenia struktury regionalnej i w marcu 1981 r. został zastępcą przewodniczącego Tymczasowego Zarządu Regionu „Pobrzeże” NSZZ „Solidarność” w Koszalinie. Jesienią 1981 r. zorganizował wystawę poświęconą zbrodni katyńskiej, na której zaprezentowano kilkadziesiąt fotogramów tego ludobójstwa.
W okresie działalności w MKZ ściśle współdziałał z władzami miasta
w sprawach społeczno-bytowych, doprowadzając między innymi do powstania dwóch nowych przedszkoli i rozpoczęcia budowy trzeciego.

Po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 r. internowany w Zakładzie Karnym w Wierzchowie Pomorskim w okresie od 13 grudnia 1981 r. do 5 stycznia 1982 r. Po opuszczeniu internowania aktywnie dział w podziemiu, organizując składki pieniężne oraz inne formy pomocy dla rodzin internowanych i potrzebujących. Prowadził kolportaż wydawnictw drugoobiegowych. Ponownie internowany od 5 listopada 1982 r. do 2 lutego 1983 r. w Wojskowym Obozie Specjalnym nr 6 w Czerwonym Borze. Wielokrotnie Służba Bezpieczeństwa przeprowadzała z nim rozmowy ostrzegawcze, był zatrzymywany i dokonywano rewizji. Wyróżniali się oficerowie SB Janusz Szymanek i J. Wysocki, którzy posługiwali się licznymi tajnymi współpracownikami do jego śledzenia. Prowadzono przeciwko niemu m.in. sprawy SOR o kryptonimach „Ewa”, „Wycinek”, „Goniec”.

W 1989 r. współuczestniczył w tworzeniu pierwszej społecznej szkoły podstawowej w Kołobrzegu. Członek Zarządu Wojewódzkiego Porozumienia Centrum w Koszalinie, kandydował z tej listy w wyborach do sejmu. Animator koszykówki dziecięcej i młodzieżowej w Kołobrzegu.

Bez odznaczeń i orderów.

Napisane przez:

Zostaw komentarz

Musisz być zalogowany aby komentować.