Leokadia Dybalska – obecnie Bigos, ur. 8 lipca 1938 r. w Torówce, córka Mieczysława, pochodzenia chłopskiego. Z zawodu technik analityk. W 1957 r. ukończyła Szkołę Laborantów Medycznych w Szczecinie Pracowała w szpitalu w Kołobrzegu jako laborantka od 1957 r. do 1976 r., a następnie w Kolejowym Szpitalu Uzdrowiskowym w Kołobrzegu, początkowo jako laborantka, a następnie do 1996 r. jako kierownik laboratorium.

Członek NSZZ „Solidarność” od początku jego istnienia i przewodnicząca Komisji Zakładowej. Uczestniczyła w pracach Sekcji Krajowej Pracowników Służby Zdrowia w Gdańsku, będąc łącznikiem ze środowiskiem służby zdrowia województwa koszalińskiego. Delegatka na
I Zjazd Regionu „Pobrzeże” w Koszalinie i wybrana członkiem Zarządu Regionu. Ponadto w MKZ Kołobrzeg została etatowym pracownikiem i zajmowała się sprawami organizacyjnymi. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizowała zbiórki pieniężne dla osób represjonowanych. Uczestniczyła aktywnie w pracach Koszalińsko-Kołobrzeskiego Biskupiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom, zajmowała się głównie organizowaniem wczasów i wypoczynku nad morzem dla osób represjonowanych i ich rodzin. Osobą potrzebującym przekazywała pomoc
i dary nadesłane do Kościoła. Prowadziła dystrybucję podziemnej prasy, ulotek i książek drugiego obiegu. Wydawnictwa przywoziła głównie z Warszawy, dokąd jeździła na spotkania z działaczami Komitetu Prymasowskiego. Brała udział w spotkaniach Klubu Inteligencji Katolickiej w Kołobrzegu
i organizowała prelekcje wybitnych intelektualistów: Tomasza Strzembosza, małżonków Kęcików, małżonków Kwiecińskich, Janusza Onyszkiewicza, oraz recitale aktorów. Uczestniczka mszy za ojczyznę.

Rozpracowywana przez Służbę Bezpieczeństwa w ramach SOR „Opornik”, otoczona liczną agenturą, a ponadto stosowano wobec niej różnorodne techniki operacyjne, jak podsłuchy, obserwację oraz przeprowadzano rozmowy ostrzegawcze.