Janusz Wołyński – urodzony 27 września 1952 w Krotoszynie. Pochodzenie inteligenckie. Syn Kazimierza, żołnierza kampanii wrześniowej, wieloletniego więźnia niemieckich oflagów. Wnuk powstańca wielkopolskiego, akowca.

Absolwent Instytutu Bibliotekarstwa i Informacji Naukowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, rocznik 1976. Poglądy polityczne kształtował u boku starszego brata, Wojciecha (współpracownika KSS KOR, późniejszego sekretarza Zarządu Regionu „Wielkopolska”) oraz w środowisku Teatru Ósmego Dnia.

W Kołobrzegu od 1977 roku. W latach 1978-81 pracował jako bibliotekarz, najpierw w Kołobrzeskim Ośrodku Kultury, następnie w Morskim Ośrodku Kultury przy Polskiej Żegludze Bałtyckiej.

Na przełomie sierpnia i września 1980 r., we współpracy z Wiktorem Szostało, włączył się do akcji tworzenia niezależnych struktur związkowych. Reprezentując z Piotrem Pawłowskim PŻB brał udział w zebraniu założycielskim Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność”. Powierzono mu funkcję redaktora naczelnego miejskiego pisma związkowego.

Pierwszy numer „Gońca Kołobrzeskiego” Janusz Wołyński zredagował przy współpracy z Adamem Stępką i wydał z datą 27 października 1980 roku. Przez następne miesiące redakcja broniła się przed ingerencją cenzury i władz. Wobec utraty prawa do używania tytułu „Goniec Kołobrzeski” redakcja pieczętowała następne numery stemplem do złudzenia przypominającym oryginalny tytuł. Próby ingerowania w funkcjonowanie kołobrzeskiej gazety spotkały się z protestem drukarzy PP Uzdrowiska oraz
z zapowiedzią podjęcia akcji strajkowej przez największe zakłady pracy
w Kołobrzegu występujące w obronie wolnego słowa. Edycja ostatniego numeru „Gońca Kołobrzeskiego” zakończona została w nocy z 11 na
12 grudnia 1981 roku.

Organizator spotkań związkowych, m. in. z Adamem Michnikiem, Anną Walentynowicz, Bogdanem Borusewiczem, Marianem Jurczykiem. Wiosną 1981 r. uczestniczył w powoływaniu Tymczasowego Zarządu Regionu „Pobrzeże” w Koszalinie. W marcu 1981 r., podczas kryzysu bydgoskiego, ewakuowany przez władze związkowe, gdyż nieznani sprawcy wymalowali trupią czaszkę na drzwiach jego mieszkania.

Wraz z Jerzym Styczyńskim był akredytowany przy I Krajowym Zjeździe NSZZ „Solidarność” jako dziennikarz, a przesyłane serwisy informacyjne cieszyły się popularnością nie tylko wśród związkowców w Kołobrzegu, ale także agencji zagranicznych. Fundusze uzyskane w czasie zjazdu ze sprzedaży okolicznościowej kartki pocztowej, stały się później źródłem zapomóg wypłacanych rodzinom internowanych.

W dniu wprowadzenia stanu wojennego brał udział w ewakuacji siedziby MKZ NSZZ „Solidarność”. Kilka dni później, po rewizji w jego mieszkaniu, został zatrzymany i przesłuchiwany. Drukarz, kolporter, uczestnik spotkań podziemnych struktur regionalnych. Wykonał m. in. linoryty ulotek „Zima wasza, wiosna nasza” oraz „Górników pomścimy” (kolportaż których koordynował Kazimierz Mirecki). Wraz z Adamem Stępką drukował ulotki wg instrukcji przesłanych podczas skandynawskiej akcji „Balony do Polski”.

Na mocy dekretu o wprowadzeniu stanu wojennego, w lutym 1982 roku stracił pracę. W następnych miesiącach poszukiwał bez powodzenia pracy w Kołobrzegu.

Od 1987 roku na emigracji w Stanach Zjednoczonych.