Marek Franciszek Tarka – ur. 6 czerwca 1954 r. w Koszalinie, syn Jana, pochodzący z rodziny o tradycjach patriotycznych.

W latach 1961 – 1969 uczęszczał do Szkoły Podstawowej Nr 3 w Kołobrzegu, a od 1969 r. do 1974 r. do Technikum Rybołówstwa Morskiego w Kołobrzegu. W 1980 r. ukończył Wydział Mechaniczny Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie. W czasie urlopu dziekańskiego w 1977 r. pracował w PŻB Kołobrzeg jako motorzysta na MS. „Rusałka”. Po ukończeniu studiów podjął pracę w PŻB Kołobrzeg na stanowisku motorzysty, a następnie jako asystent maszynowy na promach MF. „Skandynawia” i MF. „Pomerania”. Na początku lipca 1980 r. w czasie rejsu MF. „Pomerania”, w porcie w Kalmar wraz z kilkoma kolegami z załogi nawiązał kontakt z Marianem Kaletą, działaczem opozycyjnym na stałe mieszkającym w Szwecji.

Brał udział w przerzucaniu poczty, części zamiennych do powielaczy, nielegalnych wydawnictw (Niezależna Oficyna Wydawnicza „Nowa”, „Kultura” i inne). Po podpisaniu porozumień sierpniowych dostarczał pocztę i części zamienne do Gdańska oraz dla Regionu „Mazowsze”. Od września 1980 r. członek NSZZ „Solidarność” w PŻB
w Kołobrzegu.  14 grudnia 1981 r. pozostał w szwedzkim porcie Ystad. Wraz z Stefanem Trzcińskim, Anną i Markiem Boguckimi, Piotrem Mayerem, Jakubem Święcickim i Marią Borowską założył w Sztokholmie biuro „Solidarności”. Organizował pomoc materialną dla internowanych związkowców „Solidarności” i ich rodzin, a ponadto przemycał do kraju urządzenia poligraficzne i różnorodne bezdebitowe wydawnictwa. Odbywał liczne spotkania z mieszkańcami i związkowcami szwedzkimi w Karlstad, Örebro, Västerås, informując o sytuacji i oporze polskiego społeczeństwa. Brał udział w 1984 r. wraz z innymi osobami w 34-dniowym strajku przed ambasadą PRL w Sztokholmie w celu zezwolenia na połączenie rodzin.
W 1990 r. po raz pierwszy przyjechał do wolnej Polski.

W roku 2007 za wybitne zasługi dla opozycji został odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.