Henryk Kuzański – ur. 7 lipca 1949 r. w Trzebiniu, syn Bronisława, pochodzenia inteligenckiego. Ukończył w 1982 r. Wyższą Szkołę Inżynierską w Koszalinie Instytut Inżynierii Środowiskowej Zatrudniony od 1973 r. do 1985 r. w PPiUR „Barka” w Kołobrzegu jako instalator sieci sanitarnych (pracownik fizyczny).

Od września 1980 r. członek „Solidarności” i organizator struktur zakładowych. Członek Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w PPiUR „Barka”. Delegat na Zjazd Regionu „Pobrzeże” NSZZ „Solidarność” w Koszalinie.

W przeddzień stanu wojennego został wybrany sekretarzem Komisji Zakładowej na stanowisko etatowe. Po 13 grudnia 1981 r. zintensyfikował swoją działalność zarówno w strukturach podziemnych związku w zakładzie pracy pomimo jego militaryzacji, jak i w organach miejskich. Zbierał składki i przekazywał je do Katedry na pomoc dla internowanych i prześladowanych. Zajmował się kolportażem ulotek, materiałów informacyjnych, czasopism, książek drugoobiegowych. Wywieszał wspólnie z kolegami transparenty i plakaty na zewnątrz zakładu. Organizował tajne zebrania aktywistów „Solidarności”. Między innymi uczestniczył w przygotowaniach do demonstracji w dniu 10 listopada 1982 r. przed kołobrzeską Katedrą. Po demonstracji zatrzymany i ukarany grzywną 10.000 zł (przy zarobkach 1.200 zł miesięcznie). Grzywnę zapłacono ze składek społeczeństwa. Współtwórca „ołtarzyka” przy Katedrze, pod który regularnie przychodził z kolegami, zapalał znicze i składał kwiaty. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa. Współpracował z Henrykiem Bieńkowskim, Antonim Nowosadko, a w zakładzie pracy głównie z Januszem Szmitem, Stanisławem Kamińskim, Władysławem Marciniakiem.

Nie ma orderów i odznaczeń.